Mojito

Η ιστορία του Mojito με βάση τις περισσότερες πηγές, ξεκινά το έτος 1586. Την περίοδο εκείνη που στην Κούβα καταφθάνει η αρμάδα του Κουρσάρου Sir Richard Drake. Ο γνωστός και με το προσωνύμιο «El Draque», ήταν Άγγλος θαλασσοπόρος και πολιτικός της Ελισαβετιανής εποχής ο οποίος από μικρός έγινε ναυτικός και στα είκοσί του χρόνια πήρε το «δίπλωμα» του κουρσάρου, που του επέτρεπε να λεηλατεί τις αποικίες του Νέου Κόσμου και τα ισπανικά καράβια έχοντας επίσημα στο πλοίο του την αγγλική σημαία. Με επόμενο σταθμό λοιπόν την Αβάνα της Κούβας, έμελλε να αλλάξει την ιστορία των coctails. Για την ακρίβεια όμως, όχι εκείνος αλλά ο ξάδελφος του Richard Drake, που υπηρετούσε στη ναυαρχίδα ως πλοηγός και ετοίμαζε συχνά για τους «πειρατές» ένα μείγμα με aguardiente (τον πρόγονο του ρουμιού), μέντα, λάιμ και λίγη ζάχαρη.

Ο ξάδελφος Richard δεν προσπάθησε φυσικά να αυτοσχεδιάσει με εντυπωσιακές δημιουργίες ποτών, αλλά αντιθέτως η ζάχαρη και το αλκοόλ ήταν από τα λίγα γιατρικά που διέθετε τότε ο κόσμος, για να αντιμετωπίσει τις στομαχικές δυσεντερίες που ταλαιπωρούσαν το πλήρωμα των καραβιών. Το ποτό αυτό πάντως ονομάστηκε El Draque (ο δράκος), προς τιμήν της οικογένειας Drake και όταν μετέπειτα γύρω στο 1650 το aguardiente αντικαταστάθηκε με το «ισπανικό» ρούμι, μπορούμε να πούμε με περισσότερη ακρίβεια πως το mojito μπήκε στη ζωή μας.

Γυρίζοντας ξανά αιώνες στο παρελθόν, υπάρχει ακόμη μία εκδοχή για την δημιουργία του Mojito. Μπορεί και πάλι να έχει βάση τη Κούβα, αλλά εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν οι αφρικανοί σκλάβοι που μεταφέρθηκαν κατά τον 18˚-19˚ αιώνα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού Ωκεανού, για να δουλέψουν ως εργάτες στις αχανείς φυτείες ζαχαροκάλαμου που υπήρχαν στο νησί. Σύμφωνα με την δεύτερη αυτή άποψη, το mojito προέρχεται από τη λέξη ‘‘mojo’’, που στα Αφρικανικά, σημαίνει «φτιάχνω ξόρκι». Οι μαύροι προσέθεταν καθημερινά στο ρούμι, το Guarapo, το νέκταρ που έβγαινε από την κατεργασία της ζάχαρης και το συνδύαζαν έπειτα με το ποτό και μέντα. Για αρκετούς μελετητές της ιστορίας, το σενάριο είναι αρκετά πιθανό, αφού οι τότε σκλάβοι μπορούσαν να βρουν ρούμι (ήταν υπερβολικό φτηνό και σε αφθονία), ενώ παράλληλα ήταν γνωστοί για τα περίεργα ποτά που δημιουργούσαν υπό τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.


Τα 3 συστατικά που συνοδεύουν το ρούμι στο mojito: Δυόσμος ή μέντα, ζάχαρη & lime
Οι πρώτες καταγεγραμμένες συνταγές του mojito χρονολογούνται το 1931, σε ένα εγχειρίδιο ποτών ενός από τα πιο γνωστά μπαρ της Αβάνας, του Sloppy Joe’s. Δεδομένου ότι η περίοδο αυτή βρίσκεται αρκετά πριν την επιβολή εμπορικού εμπάργκο στη Κούβα και το Key West του Μαϊάμι απέχει μόλις 90 μίλια από το νησί, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για αυτό το εξωτικό ποτό μέχρι να εμφανιστεί στην νοτιοανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Σε αυτή την εξέλιξη βοήθησε πάρα πολύ και το άνοιγμα του δεύτερου μπαρ Sloppy Joe’s, αυτή τη φορά στο ίδιο το κοσμοπολίτικο Key West το 1933, το οποίο λειτουργεί εώς και σήμερα.

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη Κούβα το ποτό θα αποκτούσε τη φήμη που του άξιζε. Η Havana προσέλκυε πάντα σημαντικές προσωπικότητες όπως για παράδειγμα o Ernest Hemingway, ο Gabriel Garcia Marquez, o Agustin Lara, οNat King Cole κ.α. Το κοινό όλων των παραπάνω, ήταν η συνηθειά τους να συχνάζουν στο μπαρ ‘‘La Bodeguita del Medio’’. Το συγκεκριμένο μπαρ ήταν διάσημο για τη πρωτοποριακή του διακόσμηση, το άρωμα του εξωτικού φαγητού, τα καπνά και φυσικά το mojito του που ξεχώριζε ανάμεσα στα coctails της εποχής εκείνης. Από την πρώτη μέρα που άνοιξε το μπαρ το 1942, ξεκίνησε να σερβίρει την αυθεντική mojito συνταγή, που θα γοήτευε τους προαναφερθέντες με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Το κοκτέιλ έγινε ευρέως διάσημο μέσα από τις δικές τους αναφορές στη μουσική τους, τα βιβλία τους και τα κείμενα τους και γρήγορα ταξίδεψε σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Σύντομα, όλοι ήθελαν να δοκιμάσουν ένα mojito. Μέχρι και σήμερα, το μπαρ «La Bodeguita del Medio» είναι πόλος έλξης των τουριστών που θέλουν δοκιμάσουν το διάσημο κοκτέιλ στο πλαίσιο του ταξιδιού τους στο νησί της Καραϊβικής.

Το mojito αν και για αρκετές δεκαετίες γνώρισε πτώση στην δημοτικότητά του, ολοκλήρωσε τελικά επιτυχημένα τη διαδρομή του προς το Μαϊάμι και έγινε ιδιαίτερα διάσημο στο South Beach και σε άλλες περιοχές, όπως η Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο. Οι θαμώνες αγάπησαν το δροσερό κοκτέιλ και η προβολή του μέσω διαφημίσεων του ραδιοφώνου (κυρίως για μπαρ του Μαϊάμι), «εκτόξευσαν» τη δημοτικότητα του στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Επιπλέον, η πρόσφατη στροφή προς τη nueva latina κουζίνα, προμόταρισε ακόμη περισσότερο το mojito, για να του δώσει τελικά την προσοχή που του αξίζει, ακόμη και πέρα από την Καραϊβική και την Αμερική, μέχρι να φτάσει και στο δικό σας ποτήρι!